به نام خدا

امیر حسین سالهای کودکی اش را  در این روستا گذراند .بدور از قال قیل های شهر .با همان تراکتورهای گلی که پدرش به او نحوه ساختشان را یاد داده بود .

با همان کلکسیون حیوانات گلی .

او بارها به همراه پدرش جهت برداشت خرفه به مزرعه نزدیک خانه شان در روستای پده بلند رفته بود.

وشاهد مرارت ها و سختی های پدر در برداشت خرفه بود . و این سوال همیشه در ذهنش بود که آیا در عصر تکنولوژی این همه سختی در برداشت محصول سزاست ؟

اولین کاردستی او برای مدرسه که یک بیل مکانیکی بود تحسین همه را برانگیخت .پدر که علاقه امیر حسین به وسایل مکانیکی را می دید بیشتر اورا تشویق می کرد . و کار با تراکتور و دستگاه دروکن گندم را به او یاد داد و تحت نظارت پدر  رانندگی با ماشین را یاد گرفت . اما همیشه حرف پدر را گوش می کرد زیرا نظارت پدر ضمانت کار با این دستگاهها و رانندگی است .این حرف گوش کنی و علاقه باعث شد که وی رانندگی تراکتور و مهار کامل آن را به سرعت یاد بگیرد . به راحتی با دروکن و علف بر کار کند .

پدر همه جا مراقب بود تا سلامتی پسرش به خطر نیفتد .

اگر او اشتباهی می کرد در عین تذکر به او مواظب بود روحیه کنجکاو و یاد گیرنده اش و اعتماد به نفسش کمترین آسیب را ببیند . 

دقت و تلاش او و کمک های پدر و دوستش  امروز  ثمر داد و او به همراه دوستش موفق شدند  با ساخت دستگاه برداشت خرفه که ایده خود امیرحسین بود ،مقام اول جشنواره خوارزمی در قسمت دانش آموزی را کسب کنند .امید که شاهد موفقیت های دیگر ایشان و سایر جوانان روستا باشیم .

آری مسولین باید به این مساله توجه کنند که توجه به روستاهای دور افتاده مثل پده بلند یک امر ضروری است .زیرا که محل پرورش استعدادهایی این چنین است .

روستایی که تنها مدرسه اش تعطیل شده و شاگردانش در روستاهای مجاور درس می خوانند .روستایی که تلفن همراه و مخابرات محروم است .

روستایی که از امکانات بازی کودکان مثل تاب و سرسره محروم است .روستایی که کشاورزانش به دلیل عدم کانال کشی جوی آب هنگام سیل و طغیان رودخانه و بارش باران دچار مشکل هستند .

روستایی فاقد حسینیه و مسجد  است اما دارای بهترین و پرجمعیت ترین مراسمات عزاداری در منطقه است .

روستایی که . . .

روستایی با جوانان تحصیلکرده و جویای کار .

به امید روزی که عدالت اجرا شود و به روستای ما هم امکانت تخصیص داده شود .