ادامه خاطره : 

مرحوم احمد علی یکی از بهترین خاطرات خود را آزاد شدن خرمشهر می گفت .

ایشان علیرغم این که خودشان سواد خواندن و نوشتن در حد ابتدایی داشتند .

اما برادران و خواهران و  فرزندان خود را به تحصیل 

تشویق می کردند .

وبرای این مهم همیشه خانه ایشان مامن و پناهگاه معلمان اعزامی بود .

آن هم بدون چشم داشت .

معلم ها در خانه کاهگلی که او داشت یک اتاق از سه اتاق را تحویل می گرفتند.

و به بچه ها درس می دادند .

ادامه دارد. . . 

سلام

باز سال جدید و باز جای خالی مرحوم  احمد علی 

ایشان به مسایل سیاسی و اخبار اهمیت می داد .

پسر ایشان خاطره ای از دوران جنگ نقل می کند :

اون سالها خیلی کوچک بودم یادمه مرحوم مغفور ابوی گرامی یک رادیو زرد که با باطری 

کار می کرد داشت.

و دائم اخبار جبهه و جنگ را گوش می کرد .

به خاطر شرایطی که داشت علیرغم این که مایل بوددر جبهه شرکت کند اما 

بنا به درخواست پدر و مادرش مانده بود .

اما می دانست که جهاد مرتبه دیگری هم دارد و آن جهاد با مال است .

لذا تا می توانست به جبهه کمک مالی می کرد .هنوز برخی قبض ها داشتیم .

رادیو آهنگ اندک اندک جمع مستان می رسد را پخش می کرد .آن روز معنای 

آهنگ را نمی دانستم ، مستی چه ربطی به جنگ دارد. بعدها که بزرگ شدم 

وقتی آهنگ را دوباره گوش کردم حال هوای آن روز ها را به یاد آوردم .

آن رادیو سرگرمی ما هم شده بود .با همان حال هوای بچگی مانده بودیم چطور از داخل این 

جعبه افرادی صحبت می کنند .لذا منتظر بودیم تا درب رایو را باز کنند تا به سولات ذهن کنجکاومان 

پاسخ بدهیم‌.

ادامه دارد . . . 

از ویژگی های مرحوم احمدعلی قرائت قرآن بود .فرزند ایشان می گوید :ایشان برنامه منظم قرائت قرآن داشت.و همه آموات را درثواب قرائت خود شریک می کرد روحش شاد.

از ویژگی های مرحوم احمدعلی قرائت قرآن بود .فرزند ایشان می گوید :ایشان برنامه منظم قرائت قرآن داشت.و همه آموات را درثواب قرائت خود شریک می کرد روحش شاد.

از ویژگی های مرحوم احمدعلی قرائت قرآن بود .فرزند ایشان می گوید :ایشان برنامه منظم قرائت قرآن داشت.و همه آموات را درثواب قرائت خود شریک می کرد روحش شاد.

محرم امسال یک هیئت تاسیس شد.

جای احمد علی ذاکر اهلبیت خالی بود. خدا رحمتش کند.

صدای نوحه اش پخش شد.

پیاده روئ به سمت زیارت کهروئیه روز عاشورا انجام شد.

زیارت عاشورا و سینه زنی در روستا ی پده بلند 

ایشان خیلی احتیاط می کردند در زمینه تربیت فرزند بچه از بلوغ پیش رسش جلوگیری شود . فرزند ایشان می گوید :پنج ساله بودم همراه با پدر با مینی بوس عازم شهر رابر بودیم . هلیل رود که رسیدیم . مینی بوس ایستاد .

ناگهان دیدم از دور مردی چیزی بر سینه دارد و می آید . پدرم به من امر کرد رو برگردانم .

بعدا که مینی بوس راه افتاد دیدم یک زن و مرد وارد شده اند .

 بعدها روزی پدرم گفت یادت هست فلان روز . . . گفتم نه .

گفت :نمی خواستم اون صحنه که شوهری به خاطر بیماری زنش را روی دست گرفته و  زنش سر وضع مناسبی نداره رو ببینی.