مرسی هم تمام شد .

اما باید واقع بین باشیم . زیرا بعد از او مطمئنا با محدود کردن اخوان المسلمین بدتر از او روی کار خواهد آمد .

دولت مرسی از یک طرف مشکل اقتصادی داشت . و باید با امریکا نرم رفتار می کرد تا اموال بلوکه شده را آزاد می کرد و برای این که از تحریم و رفتار خصمانه آمریکا در امان باشد با اسراییل از در خوبی وارد شده بود . و به خاطر مشتی دلار به جبهه مقاومت هم پشت کرده بود در حالی که می توانست با رابطه گسترده با ایران و سایر کشورهای مستقل از این برهه هم نجات یابد . و مشکل نفت خود را حل کند اما رفتار سرد دولت مرسی با ایران حاکی از عدم سیاست مستقل و انقلابی او و دولتش بود .

مرسی و دولتش در ارتباط با پرونده سوریه هم با سیاست منافقانه اش در نزد انسانهای آگاه و آزاده  و مسلمان مردود شد .

و با کشتار مظلومانه شیعیان در کشور مصر برگ دیگری بر ناتوانی دولتش افزوده شد . در واقع اعتماد وی به عناصر لیبرال اورا به این جا کشاند . او می توانست با دوری از جریان سلفی و با اعتماد به قدرت مردم دولت مردمی اسلامی تشکیل دهد .

حال آنان که در تحلیل های سیاسی خود دولت مصر را مثال می زدند ببینند عاقبت اعتماد به آمریکا و دوری از جریان مقاومت چه خواهد شد .

او از سیستم پوسیده ارتش و سازمان اطلاعات مصر لطمه خورد و سرانجام سرنگون شد . در حالی  خوش بینانه فکر می کرد اوضاع تحت کنترل اوست . غافل از این که سازمانهای جاسوسی  آمریکا و غرب در این مدت به شناسایی عناصر موثر اخوانی پرداخته بودند و با ایجاد سناریوها و فتنه های  اقتصادی و امنیتی فاصله او را از مردم زیاد می کردند .

از اشتباهات او این بود که به جای تقویت مجلس و نهادهای مردمی حتی آنها را تضعیف هم می کرد و مانند اشتباهی که مصدق در زمان خود کرد و به آمریکا پناه برد .

آری باید از اوضاع کنونی مصر درس گرفت و قدر شیعه بودن و نظام ولایی خود را بدانیم . زیرا ثابت شد تنها راه مصون ماندن از دیکتاتوری ولایت فقیه است .