تاریخ ساز مکتب پیکار مادر است                             

گراجتماع چو خانه بود بهر جامعه

تهداب وسقف وپایه ودیوار مادراست                            

فرزند اگر که تب کند از گردش نسیم    

تا صحبدم نشسته وبیدار مادراست                               

ما از وجود او ست که موجود گشته ایم     

همچون درخت میوه پر از بار مادر است                    

فرقی نمیکند زن افغان که هر کجاست      

هم پاک وبانجابت وپُرکارمادراست                          

صیاد اگر که میزند آتش به لانه اش    

همچون عقاب چوچه به منقار مادراست                   

بیند اگر هزار رقم رنج ودرد وغم

دریای بی کرانه اسرار مادر است                       

مدیون مادر است (حبیب)در تمام عمر     

زیرا همیشه عاشق دیدار مادراست

شعر از شاعری به نام حبیب

اسطورهٌ شهامت وایثار مادر است