ایشان مقید به رعایت حلال و حرام بودند و معتفد بودند که مال حرام بر روی سرنوشت خانواده اثر می کند .

پسر ایشان نقل می کند که وی  به یک چوبدار تعدادی میش می فروشد و چوبدار که نامش اسفندیار بوده فوت می کند . ایشان تا مدت مقرر صبر می کند بعد پیش پسر بزرگ اسفندیار برای طلبش می رود اما پسر می گوید ما به دلیل فوت پدر دچار ضرر شده و از آنجا که شفاها با پدر قرار داد داشتید اگر او ضرر کند مبلغی را کم کنید .پس مبلغی را کم کنید .

مرحوم احمد علی با وجود این که می توانسته همه پولش را بگیرد اما احتیاط می کند و قیمت یک میش را نمی گیرد . این در حالی بوده که مبلغ چک معلوم بوده و راه برای گرفتن همه پول باز بوده و پسر اسفندیار نیز راضی به پرداخت همه پول بوده است .