حکایت این روزهای روستای ما حکایت خیلی از روستاهای کشور است ،به عنوان مثال کشاورز هست که عمرش از اداره منابع طبیعی و سال تاسیس آن بیشتر است ،و از همان سالها زمینی را آباد کرده ولی به دلیل بی سوادی زمینش ثبت نشده و حالا منابع طبیعی آمده و می گوید حتی خانه هایتان هم روی منابع طبیعی است ،جوری که کشاورز ساده دل شک می کند خرده نمازی که بعد از خستگی کار روزانه می خواند آیا صحیح است یا باطل که مثلا نکند در ملک غصبی باشد ! 

آری دوباره خوانین و بچه خان ها زنده شده اند و با داشتن مدارک و ثبت و پارتی های گنده برای خود ملک های مجزا درست می کنند دریغ از کار یک کارگر محلی درآن،کارگر افغانی .

کوه کمر و دره را میگویی که زمانی گوسفندی برای چرا می بردیم هم در قرغ منابع طبیعی است ،تو خود بگو جوان روستایی چه بکند .

رودخانه و حفر چاه هم که دیگر بدتر از کوه و چرای دام .

گفته اند شکار برای تفریح حرام است ،اما با مجوز های همین منابع طبیعی و شکار بانی بیا وببین که تنها کسی که از فرط نداری باید از این